Het Malleus Maleficarum
Was een praktische handboek dat juridisch advies gaf over de berechtingen van heksen om het proces te openen.
Moest een bericht op de kerkdeuren gespijkerd worden of op de deuren van het gemeentehuis dat tot op de verwoording toe werd uitgelegd. Terwijl wij, pastoor van die parochie (of de rechter van dat grondgebied) uit alle macht proberen met ons hele hart ernaar streven de Christenen in deze gemeenschap in de eenheid van geluk en Katholiek geloof te bewaren van
elke plaag van gedoemde ketterij daarom is vernoemd rechter tot wiens taak behoord.
Ter eer en glorie van de aanbeden naam Jezus christus en ter verheffing van het orthodoxe geloof, om de misdaad van
de ketterij neer te slaan bovenal in heksen in het algemeen, in een ieder van hen in het bijzonder in welke conditie dan ook!
Dit boek gaf informatie over, aanvang van processen, arrestatie, behandeling van getuigen, verdediging en het gebruik van martelingen over veroordelingen en vonnissen. De rechter kreeg hier uit adviezen over de behandeling van verdachten,
“hij mocht de heks niet aanraken, zeker niet met zijn blote handen”
Moest altijd gezegend zout, heilige kruiden in heilige was bij zich dragen om zijn nek een heks moest met haar rug naar de rechter de zaal in gebracht worden. Het doel was om de ketters en heksen die ondanks hun bekering naar het Katholieke geloof vasthielden aan hekserij. Zelfs de mensen die de realiteit van hekserij ontkenden werden gezien als ketters want heksen hadden lichamelijk contact met de Duivel en vrouwen die beweerden dat zij in de nacht vlogen met de godin.
Kramer en Sprenger moedigden wel aan om heksen te vervolgen ondanks dat het boekwerk officieel niet goed gekeurd
werd bij Paus InnocentiusV111 de heren voegde de pauselijke verklaring toe aan het boek zodat het leek alsof de paus zijn officiële goedkeuring eraan had gegeven. Dit boek is na 1521 niet herdrukt tot aan 1674 is het Malleus herdrukt en wordt nog steeds uitgegeven zo is er ook een Nurnberger Hexenhamer uit 1491
Matthew Hopkins
Kwam met het verhaal dat hij zelf een ontmoeting had gehad, en dat het de vorm van een zwarte kat had maar dan drie keer zo groot, toen hij er achteraan ging sprong het weg over een paal en rende door de tuin heen, de windhond van Hopkins ging er achter aan, uiteindelijk kwam de hond trillend en helemaal van streek terug. (de bekende zwarte kat)
Heinrich Kramer die ook wel bekend staat onder de naam Henricus Institor is de auteur van de Heksenhamer beter bekend als het Malleus Maleficarum letterlijke vertaling van dit boek “de opzettelijke kwaaddoener” het boek is geschreven in de 15e eeuw hierin stond beschreven hoe de “heksen” gefolterd en ondervraagd dienden te worden Heinrich schreef dit boek 1485-1486 dit boek is als eerste gebruikt in Duitsland en uiteindelijk werd dit boek goed gebruikt in heel Europa Heinrich is geboren in Frankrijk en was een Dominicaanse institoris (Dominicaanse inquisiteur)
met heel veel ervaringen tijdens heksenprocessen en deze ook geleid in een bisdom in Brixen (1485-1486)
hier werden 7 van de 50 veroordeelden vervolgd ook is terug te leiden dat Heinrich in de stad Ravensburg
ook heksenprocessen geleid heeft rond de periode van (1484) in deze periode heeft
Heinrich 2 vrouwen laten veroordelen doordat er in deze stad voor Heinrich problemen waren en hij daar niet langer veilig was heeft hij deze stad verlaten om zijn gruwel daden elders voort te zetten. Heinrich was een verbitterde man en wilde koste wat en koste zijn werk door zetten vond dat de woorden van de Paus van hogere waarde waren dan de woorden van de Keizer en heeft tijdens zijn preken de Keizer beledigd in (1473) dit zou dan de
Romeinse Keizer Frederick III zijn geweest voor deze belediging is Heinrich dan ook in Rome terecht gesteld en is uiteindelijk vrijgesproken in (1474) en kon door gaan met zijn heksenprocessen de processen gaan verder in “Innsbruck” te Oostenrijk tijdens deze processen heeft de bisschop aldaar de processen tegen gewerkt er was in deze periode dan ook veel verzet tegen deze heksenprocessen. Doordat Heinrich zoveel weerstand kreeg vroeg hij ondersteuning in 1484 van Rome de Paus die op dit moment was Sixtus IV en werd dit zelfde jaar opgevolgd door Paus Paus Innocentius VIII
deze Paus schreef de Summis desiderantes affectibus dit was ter ondersteuning van Heinrich zijn heksenprocessen en niet voor het boek wat Heinrich had geschreven. Frederick de 3e werd opgeroepen om dit te steunen deze was toen ook leider van het Duitse rijk dit omdat in de ondersteuning die de Paus geschreven had er niets per definitie gezegd werd dat dit dan ook enkel en alleen om vrouwen ging die heksenrij beoefenden omdat Heinrich vond dat vrouwen gevoeliger waren voor de verleiding van de Duivel. Er werd namelijk in deze geschriften gesproken over zowel
mannen als vrouwen die het geloof afzwoeren en heksenrij beoefenden ook werd er nog niet gesproken over ketterij of dat hekserij slecht was. Doordat Heinrich nog steeds niet voor elkaar kreeg om vrouwen te laten beschuldigen voor hekserij vroeg hij aanbevelingen aan de universiteit van Keulen (Duitsland) ondanks dat deze afgegeven werd was ook deze beperkt het was slechts een aanbeveling van een beperkt publiek van geleerde mannen hierop heeft Heinrich deze documenten vervalst en heeft een notariele akte laten op maken in (1487) door hierin te vermelden dat het het voor het grote publiek gold ook Koning Maximiliaan I deed een aanbeveling voor de Melleus deze was in 1486 tot gekozen tot Rooms-koning. Dan komt uiteindelijk de naam Jacob Sprenger in beeld deze man had hoge kerkelijke ambten en relaties
voor zover bekend blijkt dat Sprenger nooit heeft ingestemd met de Malleus gezien deze 2 heren in die jaren niet met elkaar spraken door dat zij niet met goede voet tot elkaar stonden. Duidelijk op te manken na wat bekend is over Jacob Sprenger is duidelijk dat zijn naam enkel gebruikt is om het Malleus bekendheid te geven gezien Sprenger zeer veel bekendheid had. Sprenger heeft nadat hij benoemd was tot provinciaal beperkende strafmaatregelen tegen Heinrich afgegeven ondanks deze maatregelen ging Heinrich onverbiddelijk door met zijn vervolgingen. Uiteindelijk heeft Rome in 1490 strafmaatregelen tegen Heinrich uitgesproken deze maatregelen zijn komen te vervallen nadat Jacob Sprenger in 1495 was komen te overlijden hierdoor kon Heinrich door gaan met zijn vervolgingen en kreeg vervolgens onderscheidingen in 1497 te Venetie kreeg Heinrich hoge kerkelijke ambten als inquisiteur en nuntius ( is een diplomatieke vertegenwoordiger van de “heilige stoel” vertegenwoordigd de paus bij de regering en de Rooms-katholieken Bisschoppen) Wat heeft deze man er toe bijgedragen zijn woede en frustraties op vrouwen te botvieren dat is een vraag die mij in het hoofd blijft ronddwalen heeft deze man een slechte jeugd gehad of hekelde hij vrouwen om een andere reden.
De taak van de inquisitie
Het woord ‘inquisitie’ is afkomstig van het Latijnse ‘inquisitio’, hetgeen ‘onderzoek’, ‘het opsporen van bewijsmiddelen’ betekent. De kerkelijke rechtbanken moesten niet alleen beoordelen, of iemand er ketterse ideeën op nahield,
maar zij moesten ook actief ketters opsporen. Daartoe werden inquisiteurs aangesteld.
De meesten van deze lieden waren dominicanen. Er waren echter ook franciscanen en wereldlijke geestelijken in de branche actief. Het lag voor de hand, dat er vaak predikbroeders als inquisiteur werden aangesteld.
Zij hadden immers de opdracht om door studie, vooral van de theologie, te zorgen voor verantwoorde prediking.
Het arsenaal aan goed opgeleide theologen was binnen de Dominicaanse orde groot.
Bron: website Dominicanen Nederland
Directorium Inquisitorum (opsporen van hekserij) geschreven door Nicholas Eymerich in 1376
dit boek is volledig in het latijns geschreven en bedraagt 800 bladzijden.
Nicholas Eymerich was een Dominicaanse Monnik die in 1357 benoemd werd als inquisiteur-generaal van Aragon omdat koning Peter IV van Aragon Nicholas nogal dwars lag tijdens zijn werken als generaal heeft hij rond 1376 het koninkrijk verlaten en vertrok hij naar het Pauselijke hof in Avignon in de tijd dat Nicholas hier verbleef schreef hij het Directorium Inquistorum in dit boek bevinden zich verschillende definities van ketterij hoe deze op te sporen te volteren en veroordelen. Hekserij was een groot probleem voor de inquisiteurs om magie op te sporen waren er verschillende soorten technieken van waarzeggen besproken en onderscheid gemaakt tussen Ketters en niet Ketters.
Nicholas beschrijft de woorden van Paus Innocentius V die gezegd heeft dat wanneer je hulp van een demon ontvangt dat er op de een of andere manier een pact met de demon gesloten wordt om aan te tonen dat er overeenkomsten zijn met een demon en ketterij hierbij was. Nicholas was een van de eerste die alle vormen van demonische bezwering en ketterij veroordeeld naast dat hij in zijn boek beschrijvingen geeft van gewone magische praktijken worden er ook manieren beschreven om een bekentenis af te dwingen deze bekentenissen worden veel al afgedwongen door veelvuldig martelen en manipulatie Nicholas was daarbij ook nog eens een van de eerste die het verbod van 2 keer martelen van een verdachte aan zijn laars lapte hij vond eigenlijk dat deze martelingen mochten omdat het ging om ketterij.
Het Directorium Inquisitorum was een van de belangrijkste voorlopers van de bekendere Malleus Maleficarum
Pagans Noord Holland 2022